Ελληνικοί Χριστιανικοί διαδικτυακοί σταθμοί

Κυριακή 19 Ιουνίου 2011

Βαρνάβας (περίπου 100 μ.Χ.)

Ορισμένοι μελετητές έχουν την γνώμη ότι πρόκειται για τον Βαρνάβα της Καινής Διαθήκης, ενώ άλλοι το αμφισβητούν.. Έγραψε την επιστολή ανάμεσα στα χρόνια 90 - 120 μ.Χ. Διαπραγματεύεται τον κίνδυνο της ολισθήσεως της Εκκλησίας στον Ιουδαϊσμό. Μεταξύ άλλων, διαβάζουμε:

V.4: «Ο Κύριος είναι Κύριος του κόσμου όλου κι όμως δέχθηκε να πάθη τη σωτηρία των ψυχών μας. Είχε πει σ’ αυτόν ο Θεός από καταβολής κόσμου, Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών και καθ’ ομοίωσιν ημετέραν. Πως λοιπόν, δέχθηκε να πάθη στα χέρια του πλάσματός του; Μάθετέ το. Οι προφήται που έπαιρναν απ’ αυτόν τη χάρι, γι’ αυτόν προφήτεψαν. Κι αυτός υπέμεινε το πάθος και εφανερώθη εν σαρκί, διότι έτσι έπρεπε να γίνη για να καταργήσει τον θάνατον και να δείξη την εκ νεκρών ανάσταση....

Διότι αν δεν ερχόταν εν σαρκί, πώς θα τον έβλεπαν οι άνθρωποι για να σωθούν, που δεν μπορούν να ιδούν κατάματα τον ήλιο, έργο των χειρών του, τον ήλιο που είναι πρόσκαιρος και τους θαμπώνει τόσο; ....»

πηγή: http://www.christianity.gr/?module=article&art_id=2482

Ιγνάτιος (67 - 110) Επίσκοπος Αντιοχείας στη Συρία

Μαρτύρησε επί Τραϊανού και ρίχθηκε στα θηρία με χαρακτηριστική χαρά και αγαλλίαση.

Υπάρχει μια ανεπιβεβαίωτη παράδοση ότι αυτός ήταν το «παιδίον» που πήρε ο Ιησούς στην αγκαλιά του, για να διδάξει τους μαθητές του το μάθημα της ταπεινοφροσύνης. Γι’ αυτό ονομάζεται και «Ιγνάτιος ο και Θεοφόρος»

Στην προς Μαγνησιείς επιστολή, μεταξύ άλλων, διαβάζουμε: IV.1 «Πρέπει λοιπόν, να μη λεγόμαστε μόνο Χριστιανοί, αλλά και να είμαστε. ...»

ΧΙΙΙ.1. «Ας φροντίζετε, λοιπόν, να στερεώνεστε στα δόγματα του Κυρίου και των αποστόλων ώστε πάντα όσα ποιείτε, να κατευοδωθήτε σαρκικά και σωματικά, με πίστι και αγάπη, μέσα στον Υιό και τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, στην αρχή και στο τέλος. ....» Στην προς Τραλλιανούς επιστολή, μεταξύ άλλων διαβάζουμε:

Χ.1 «Αν, καθώς λέγουν μερικοί άθεοι και άπιστοι, ο Χριστός έπαθε φαινομενικά, ενώ οι ίδιοι φαινομενικά βλέπουν τα πράγματα, εγώ τότε γιατί είμαι δεμένος και γιατί εύχομαι να αντιμετωπίσω τα θηρία; Δωρεάν λοιπόν, πεθαίνω και βγάζω ψεύτη τον Κύριο;»

Στην προς Ρωμαίους επιστολή, μεταξύ άλλων διαβάζουμε: ΙΙΙ.3. «Ο χριστιανισμός δεν είναι επιφάνεια, αλλά κάτι το πολύ βαθύ, που υπάρχει μόνο όταν μισείται από τον κόσμο.» V.1 «Στον δρόμο από τη Συρία έως τη Ρώμη, είμαι ήδη σε πόλεμο με τα θηρία, διαβαίνοντας γη και θάλασσες, νύχτα και ημέρα, δεμένος ανάμεσα σε δέκα λεοπαρδάλεις, - εννοώ το στρατιωτικό απόσπασμα που με φέρνει αυτού - .... 2 Επιθυμώ διακαώς τα θηρία που με περιμένουν στο στάδιο κι εύχομαι να μη διστάσουν καθόλου να ριχθούν επάνω μου. Θα τα καλοπιάσω να με κατασπαράξουν ευθύς κι όχι να δειλιάσουν όπως συνέβηκε σε ορισμένους μάρτυρες που δεν τους άγγιξαν καν. Και αν αυτά δεν θελήσουν, εγώ θα τα βιάσω. Συγχωράτε με, τι με συμφέρει εγώ το ξέρω καλά.»

Στην προς Φιλιππησίους επιστολή, μεταξύ άλλων διαβάζουμε: ΙΙΙ.2 «Ούτε εγώ ούτε άλλος σαν εμένα μπορεί να συγκριθεί στη σοφία με τον μακάριο και ένδοξο Παύλο, που ήλθε στον τόπο σας παλαιότερα ο ίδιος και δίδαξε με ακρίβεια και βεβαιότητα τον λόγο της αληθείας και κατόπιν όντας μακριά σας έγραψε σε σας επιστολές. Σ’ αυτές αν εγκύπτετε θα μπορείτε να οικοδομήσθε στην πίστη που σας δόθηκε.»

πηγή: http://www.christianity.gr/?module=article&art_id=2489

Κλήμης (+101 μ.Χ.) Επίσκοπος Ρώμης 91-100.

Ο Ωριγένης τον ταυτίζει με τον Κλήμη που αναφέρεται στην προς Φιλιππησίους δ’3. Λέγεται ότι καταδικάστηκε σε καταναγκαστική δουλεία στα μεταλλεία και ότι μαρτύρησε κατά τον 3ο χρόνο του Τραϊανού.

Έγραψε γύρω στο 95 την Α’ επιστολή προς Κορινθίους με αφορμή ορισμένων νέων με κοσμικό φρόνημα που επαναστάτησαν εναντίον των επισκόπων. Είναι το αρχαιότερο Χριστιανικό κείμενο που έχουμε στα χέρια μας, μετά τα γραπτά της Καινής Διαθήκης. Η Β’ επιστολή γενικά θεωρείται ψευδεπίγραφη, και μάλιστα υποστηρίζει σφόδρα την αγαμία του κλήρου, και προσπαθεί να πείσει ότι και ο λαός πρέπει να μένει άγαμος. Μάλιστα λέει ότι ο Κύριος θα έλθει όταν παύσουν οι συζυγικές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων.

Μεταξύ άλλων, στην Α’ επιστολή προς Κορινθίους, διαβάζουμε: LII.1 «Χωρίς ανάγκη από τίποτε είναι ο Δεσπότης των όλων, αδελφοί. Τίποτε άλλο δεν χρειάζεται παρά να εξομολογούμαστε σ’ αυτόν. Έτσι λέγει ο εκλεκτός Δαυίδ. Εξομολογήσομαι τω Κυρίω και αρέσει αυτώ υπέρ μόσχον νέον κέρατα εκφέροντα και οπλάς. ...» LXI.3

«Σε σένα που είσαι ο μόνος δυνατός να τα κάμης αυτά και περισσότερα αγαθά απέναντί μας, εξομολογούμαστε δια του αρχιερέως και προστάτου των ψυχών μας Ιησού Χριστού, διά του οποίου είναι σε σένα η δόξα και η μεγαλωσύνη και τώρα και σε γενεές γενεών και στους αιώνες των αιώνων, Αμήν.» 

πηγή: http://www.christianity.gr/?module=article&art_id=2483

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

ΠΛΑΝΩΝ ΕΛΕΓΧΟΣ: ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΕΣ ΠΑΡΑΝΟΗΣΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ

                                             Το βάπτισμα των νηπίων

      Το βάπτισμα σαν νηπιοβάπτισμα είναι υποπροϊόν μιας νοσηράς φιλοσοφικής τοποθέτησης του Ωριγένη και επικράτησε ως αποτέλεσμα μιας πολιτικής που επιβλήθηκε με σκοπό την ομογενοποίηση της κοινωνίας και τον έλεγχο της από τους εξουσιαστές  ….
«Ήδη από του ΣΤ’ αιώνος επικρατήσαντος του νηπιοβαπτισμού, χωρίς να παύση υφιστάμενον και το βάπτισμα των ενηλίκων, η εις το βάπτισμα προπαρασκευή ήρχισεν ολίγον κατ΄ ολίγον να περιορίζεται εις τυπικάς τινάς μόνον πράξεις …»
                                   «Χριστιανική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια», λήμμα ‘βάπτισμα’, σ. 588  
            Οι δηλώσεις λοιπόν περί του 6ου αι. δεν είναι Προτεσταντικές εφευρέσεις.
          Ο νηπιοβαπτισμός επιβλήθηκε  και με τον πδ΄ κανόνα της Πενθέκτης το 690 μ.Χ.
     
Πως έγινε αυτό;

       Η Εκκλησία τον 4ο - 5ο μ.Χ. αιώνα έχασε κάθε μέτρο αξιοπρέπειας μετά την διαπλοκή της με τους εξουσιαστές και  τα θέματα πίστεως έγιναν θέματα πολιτικής. Οι απειλές και τα οικονομικά προνόμια έκαναν μεγάλες μάζες εθνικών να γίνουν «χριστιανοί».  Όλοι οι πολίτες της αυτοκρατορίας για πρώτη φορά με διάταγμα του Θεοδόσιου έπρεπε να βαπτισθούν και να γίνουν «χριστιανοί ορθόδοξοι», ειδάλλως θα διωχθούν.      
      Η διαφοροποίηση αποτελούσε πολιτικό έγκλημα «επειδή αυτό που γίνεται εναντίον της θείας θρησκείας ζημιώνει όλους τους πιστούς.»                   (Codex Theodosianus, XVI:5,40)  

      Στη συνέχεια ο μεγαλομανής και σπάταλος Ιουστινιανός Ι (527-565), έκανε την εκκλησία ένα επιπλέον αυτοκρατορικό γραφείο. Ειδωλολάτρες και μη «ορθόδοξοι» διώκονται ποινικά. Η φιλοσοφική σχολή των Αθηνών κλείνει ενώ όποιος βαπτισθεί 2η φορά θανατώνεται. «Όσοι …δεν έχουν αξιωθεί ακόμη το σεβαστό βάπτισμα … θα πρέπει να ζητήσουν το σωτήριο βάπτισμα. Διαφορετικά ας γνωρίζουν ότι αν παραμελήσουν να το κάνουν, δεν θα έχουν κανένα δικαίωμα, ούτε θα τους επιτραπεί να είναι ιδιοκτήτες περιουσίας … θα τους αφαιρεθούν τα πάντα και θα εγκαταλειφθούν στην ένδεια και επιπλέον, θα υποβληθούν στις έσχατες τιμωρίες.»                                                                                Ιουστινιάνειος Κώδικας
  
       Οι συνοδικές αποφάσεις των διορισμένων αγάμων νομαρχών-μητροπολιτών έγιναν νόμοι του κράτους με ποινές για όλους τους παραβάτες …
       Πλέον, ο αυτοκράτορας ένας λαϊκός, επέβαλε τις δογματικές απόψεις του με διατάγματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν περιέπεσε στην ανόητη αίρεση του αφθαρτοδοκισμού -δήθεν ότι οι δίκαιοι δεν γνωρίζουν θάνατο!-, ο Ιουστινιανός εξέδωσε διάταγμα (Νεαρά, 137:6), και από τον πατριάρχη μέχρι τον τελευταίο επίσκοπο όλοι ασπάσθηκαν το πιστεύω του … Τα ίδια έγιναν με τον νηπιοβαπτισμό. «…όλα τα παιδιά, στην τρυφερή ηλικία τους, να βαπτισθούν το σωτήριο βάπτισμα αμέσως και χωρίς καθυστέρηση» (Κώδικας Ι:5)   Ως αποτέλεσμα 70.000 βαπτίσθηκαν δια της βίας μόνο στη Μ. Ασία, και ακολούθησε η Ελλάδα εκτός απ’την Μάνη, η οποία εκχριστιανίσθηκε δια της βίας τον 8ο μ.Χ αι.
   
      Αυτές οι καινοτομίες του 5ου και 6ου αιώνα είναι παντελώς ξένες από την διδασκαλία, την πρακτική και το πνεύμα της αρχαίας Εκκλησίας. Οι θεολόγοι της αποστασίας για να στηρίξουν την εκκοσμίκευση, περιφρονούν ή διαστρεβλώνουν την Καινή Διαθήκη, διαψεύδουν τους πατέρες της Εκκλησίας, απορρίπτουν την πρακτική τους και ακυρώνουν  το Σύμβολο της Πίστεως.  Σε αυτή τους την προσπάθεια ακροβατούν, παρερμηνεύουν και διαστρεβλώνουν το κάθε τι διότι και οι ίδιοι αισθάνονται ένοχοι καθώς  ποτέ δεν ομολόγησαν «εν βάπτισμα εις άφεση αμαρτιών». 
     Η απομάκρυνση από την αρχέγονη Εκκλησία οδηγεί σε φοβερά αδιέξοδα:  
     «Αυτοί οι οποίοι ξεχωρίζουν τον εαυτό τους από την Εκκλησία στερούνται πλέον την  χάρη του Αγ. Πνεύματος. Ούτε μπορούν να μεταδώσουν σε άλλους εκείνη τη χάρη του Αγίου Πνεύματος από την οποίοι οι ίδιοι εξέπεσαν…»                                                    Μ. Βασίλειος
       Δυστυχώς, «…αυτό το είδος των ανθρώπων είναι υποβολιμαίο από το σατανά, για ν’ αρνηθούμε το βάπτισμα και να απορρίψωμε την κατά Θεόν αναγέννηση και όλη την πίστη»   Eιρηναίος Λυών, Πλανών Έλεγχος Ι:21:1.

Ομάδα Έρευνας και Σύνταξης του www.paterikoegolpio.gr
και του Κέντρου Βιβλικών και Πατερικών Σπουδών

«Η Αποστολική Πίστη» www.TheApostolicFaith.gr

Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ROCK

Ο πιο διαδεδομένος κίνδυνος στην εποχή μας, μέ­σα στους κόλπους της Εκκλησίας, δεν έχει να κάνει με την ερμηνεία επίμαχων θεολογικών αληθειών των Γραφών. Πρόκειται για μια καταστροφική μάστιγα για τη μαρτυρία της Εκκλησίας και τη μετάδοση του Ευαγγελίου, που έχει εισχωρήσει μέσα στα σπίτια μας, στις οικογένειες μας, στις εκκλησίες μας. Τη συνα­ντάμε σε όλο τον πλανήτη, όπου υπάρχουν εκκλησίες με­ρικών δεκαετιών. Είναι η μάστιγα της κοσμικότητας. Η κοσμικότητα είναι η αγάπη για τον κόσμο. Είναι η αγάπη του τρόπου ζωής και του πνεύματος του κόσμου, καθώς και των πραγμάτων που προσφέρει ο μάταιος κόσμος. Το πνεύμα που ενεργεί μέσα στο κόσμο δεν είναι το Πνεύμα τού Θεού, αλλά —καθώς είναι σε όλους γνω­στό— είναι το πνεύμα του διαβόλου. Ο ίδιος ο Κύριος εί­πε: «Ο κόσμος κείται εν τω πονηρώ», και ενεργεί πολυ­μήχανα, για να πλανήσει, αν είναι δυνατόν, και τους εκλε­κτούς. Ο σκοπός του είναι να κάνει τον Χριστιανό να χά­σει την ιδιότητα να είναι το «άλας της γης». Και πώς το πετυχαίνει; Αν καταφέρει να τον κάνει να αντιγράψει, να μιμηθεί και να «συμμορφωθεί» με τον κόσμο.

Ένας τομέας που δεν δώσαμε την πρέπουσα προσοχή είναι αυτός της μουσικής. Είναι ανησυχητικό ότι δεν έχουμε κάνει σωστή εκτίμηση της επιρροής της μουσι­κής επάνω στην πνευματική ζωή των πιστών, και ιδιαίτε­ρα των νέων. Δεν θέλουμε να δούμε τη μουσική σαν ένα τομέα της ζωής του πιστού που χρήζει ποίμανσης, δηλα­δή καθοδήγησης, συμβουλής και ενημέρωσης και αφήνου­με τον καθένα να κρίνει σύμφωνα με τα «γούστα» του. Λίγοι είναι οι πιστοί που θα διασκεδάσουν με ορειβασία, με κατάδυση ή με ιππασία κλπ. Αλλά, σχεδόν όλοι, θα ακούσουν μουσική, κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η πλειοψηφία τους είναι νέοι, οι οποίοι περνάνε πολλές ώρες με μουσική υπόκρουση. «Όλοι ακούνε ροκ» μου έλε­γε ένας νέος, εννοώντας τους νέους της εκκλησίας του. Εί­ναι, λοιπόν, δυνατόν ένα τέτοιο μέσον «διασκέδασης» να μη έχει καμία πνευματική αξία για τους Χριστιανούς;

Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε τον κίνδυνο στο σημείο αυτό, επειδή ο εχθρός μπορεί να εκμεταλλευθεί κι αυτή την περιοχή. Είναι γνωστή η δύναμη της μουσικής. Είναι γνωστό, μάλιστα, ότι μπορεί να επηρεάσει τα αισθήμα­τα, τα συναισθήματα, τη λειτουργία τού εγκεφάλου και του υπόλοιπου σώματος, περισσότερο μάλιστα απ' ότι τα ίδια τα λόγια. Νομίζετε ότι ο διάβολος θα άφηνε ανεκμετάλλευτο ένα τέτοιο μέσον; Είναι αφέλεια να πι­στεύουμε ότι η κοσμικότητα και το πνεύμα εκείνου που πλανάει ολόκληρη την οικουμένη δεν έχει μπει και δεν έχει επηρεάσει τη μουσική.

Απευθυνόμαστε, λοιπόν, στους γονείς που μεγαλώνουν παιδιά, και οι οποίοι έχουν άγνοια επί του θέματος και δεν προστατεύουν τα παιδιά τους απ' αυτό το
κίνδυνο, όπως σωστά το κάνουν για άλλα θέματα (ναρκωτικά, κλπ). Ακόμα, απευθυνόμαστε και στους υπευ­θύνους ομίλων νέων, αλλά και γενικότερα σε άτομα που ποιμαίνουν και διακονούν παιδιά και νέους, ώστε να τους ενημερώνουν και να τους προειδοποιούν για τους πνευ­ματικούς κινδύνους που υπάρχουν σ' αυτόν τον τομέα.

Η μουσική, όπως και η λογοτεχνία, είναι μια πνευμα­τική δημιουργία. Κάποιο πνεύμα είναι αυτό που βάζει τις νότες τη μία μετά την άλλη, δίνει έναν συγκεκριμένο ρυθμό για να έχουμε το αποτέλεσμα που ακούμε. Όπως διαπιστώνουμε από πολλά επιστημονικά στοιχεία ότι, η μουσική, γενικά, δεν είναι ουδέτερη, είναι φανερό ότι αυ­τό ισχύει ειδικότερα για τη μουσική ροκ, η οποία επιφέ­ρει αρνητικά αποτελέσματα στον ακροατή. Είναι απλή σύμπτωση ή κάτι άλλο κρύβεται πίσω απ' αυτό;

Για να χαρακτηριστεί ένα μουσικό κομμάτι «ροκ», πρέπει να εκπληρώνει κάποιες «προδιαγραφές», πρέπει να ακολουθεί κάποιους κανόνες, που κάνουν το κομμάτι αυτό να είναι ροκ. Ποιος είναι αυτός που καθόρισε τους κανόνες τής ροκ-μουσικής; Ποιο πνεύμα είναι εκείνο που ενέπνευσε τους συνθέτες και τους δίδαξε τον συνδυα­σμό των οργάνων, τον ρυθμό και όλα τα άλλα;

Σ' ένα τραγούδι του, το «χριστιανικό» ροκ συγκρότημα ΡΕΤRΑ λέει ότι «ο Θεός σού έδωσε το ροκ εν ρολ» («God gave Rock'n Roll to yου»). Και το ερώτημα μου είναι ποιος θεός έκανε ένα τέτοιο δώρο στην ανθρωπότητα; Ο Θεός τής Βίβλου, της Αγιότητας και της Αγάπης;

Για να καταλάβουμε για ποιο δώρο μιλάμε και ποιος θε­ός έκανε ένα τέτοιο δώρο, παραθέτω τις απόψεις γνωστών κοσμικών τραγουδιστών τής ροκ για τη μουσική τους:

• Ο Little Richard, ένας από τους πατέρες τής ροκ μουσικής, σε μια περίοδο 7 ετών, κατά την οποία είχε απομακρυνθεί από τη σκηνή για να παρακολουθήσει μια θεολογική σχολή, αλλά χωρίς να ξεκόψει από «τις σαρκι­κές απολαύσεις τής κοσμικής μουσικής» (Ροκ Βαβυλώνα, Gary Herman, σελ. 31), είπε χαρακτηριστικά:

«Αυτό που πιστεύω ειλικρινά για το ροκ είναι το εξής: πιστεύω ότι αυτό το είδος τής μουσικής είναι δαιμονικό... Οι περισσότεροι ρυθμοί σήμερα πάρθη­καν από το βουντού, από τα ντραμς των βουντού. Αν μελετήσετε τη μουσική από τη σκοπιά του ρυθμού της, όπως το έκανα εγώ, θα δείτε ότι αυτό είναι αλή­θεια... πιστεύω ότι αυτό το είδος της μουσικής απομακρύνει τους ανθρώπους από τον Χριστό» (Little Richard, στον Charles White, Τhe Life and Times of Little Richard, σελ. 197)

•    Αλλού λέει :

«Το ροκ εν ρολ δεν δοξάζει τον Θεό. Δεν μπορείς να πιεις το ποτήριο του Κυρίου και το ποτήριο των δαιμονίων. Ήμουν ένας από τους πρωτοπόρους αυ­τής της μουσικής, ένας από τους πρωτεργάτες. Γνω­ρίζω από ποιους λίθους αποτελείται, επειδή εγώ την έφτιαξα» Little Richard (The Dallas Morning news, Oct. 29, 1978, σελ. 14Α).

•          Ο Jerry Lee Lewis, καθυστερούσε την ηχογράφηση του μουσικού κομματιού Great Balls of Fire, γιατί το θεωρούσε διαβολικό. Τελικά, έγινε η ηχογράφηση μετά από πιέσεις τού Phillips και ο Lewis ομολόγησε:

«Έχω τον διάβολο μέσα μου!» Πολλές φορές έλεγε: «Το ροκ εν ρολ θα με στείλει στη κόλαση».

•    Ο ομοφυλόφιλος ροκ τραγουδιστής David Bowie διακήρυξε:

«Το ροκ ήταν ανέκαθεν η μουσική του δια­βόλου... Πιστεύω ότι το ροκ εν ρολ είναι επικίνδυνο... Αισθάνομαι ότι είμαστε απλώς αγγελιοφόροι ενός πράγματος πιο σκοτεινού από τους εαυτούς μας» (Rolling Stones  Μagazine,  Feb. 12, 1976.)

•    «Η ροκ ασκεί μόνον μια έλξη, μια βάρβαρη έλξη, προς τη σεξουαλική επιθυμία - όχι προς την αγάπη ή τον έρωτα, αλλά προς τη σεξουαλική επιθυμία, υπανάπτυκτη και αυθόρμητη» Alan Bloom (The Closing of the American Μind, Simon & Schuster, 1987 σελ. 73)

•    «Οι θαυμαστές του θέλουν να κάνουν το ροκ ελκυστικό, κάνοντάς το να είναι καθώς πρέπει. Αυτό το πράγμα δεν μπορεί να γίνει. Το ροκ είναι ελκυστικό επειδή είναι πρόστυχο,... Το ροκ είναι το ουσιωδέστερο συστατικό της προστυχιάς. Είναι χυδαίο, βαρύ και κακόγουστο» Robert Pattison (Τhe Τriumph of  Vulgarity, 1987, preface, σελ. 4).

Υπάρχουν και πολλές άλλες ακόμα τέτοιες δηλώσεις, αλλά ο χώρος δεν θα μας έφτανε. Το ερώτημα είναι: Ποιος θεός έδωσε το ροκ εν ρολ, γενικά, αλλά και στο συγκρότημα PETRA; Πριν απαντήσουμε, ας δούμε αν αυτό που είπε ο Little Richard για τις λατρείες βουντού έχει σχέση με την πραγματικότητα.

Ο Leonard Seidel, ένας διακεκριμένος πιανίστας και λέκτορας για θέματα μουσικής ερεύνησε το θέμα αυτό και λέει ότι είναι ψέμα να λέμε ότι δεν υπάρχει σχέση με­ταξύ του ροκ και του βουντού:

«Οι αδιάκοποι ρυθμοί που σφυροκοπούνται επάνω σε κυκλικά κρουστά (από αφρικανικές φυλές) είναι καταλυτικά στοιχεία του blues, του rock' n roll και του heavy metal σήμερα. Είναι εκπληκτικό ότι οι αντιδράσεις που βλέπουμε σε σύγχρονες συναυλίες ροκ είναι η ακριβής αντιγραφή των φαινομένων που συνέβαιναν στους εορτασμούς του Pinkster (γιορτή των μαύρων στη Ν. Υόρκη) ή στο Place Congo (χορός των μαύρων σκλάβων στη Νέα Ορλεάνη) στην προπολεμική περίοδο» (http://www.whidbey.net/dcloud/fbns/isthere.htm).

Ο Leonard Seidel αναφέρεται συχνά στη μελέτη της Maya Deren, η οποία ερεύνησε την ιστορία τής προέλευ­σης των αφρικανικών φυλετικών θεοτήτων και βουντού στην Αϊτή. Στο βιβλίο της, Divine Horseman — The Living Gods of Haiti, γράφει χαρακτηριστικά:

«Μεταξύ των ατόμων που σχετίζονται με τε­λετουργικές δραστηριότητες, ο ρόλος τού ατόμου που παίζει τα ντραμς φαίνεται τουλάχιστον ανάλογος με αυτό ενός βιρτουόζου... Το παίξιμο των τελετουργι­κών ντραμς στην Αϊτή απαιτεί μια πολύ μεγαλύτερη εξάσκηση και εκμάθηση της δεξιοτεχνίας από οποια­δήποτε τελετουργική δραστηριότητα» ( σελ. 233).

Η Deren στο βιβλίο της παρατηρεί ότι οι χορευτές εί­ναι υποχρεωμένοι να χαιρετήσουν το άτομο που παίζει τα ντραμς, πριν ξεκινήσει το επόμενο μέρος τής τε­λετουργίας. Είναι προφανές ότι, χωρίς τα ντραμς, η τε­λετουργία δεν μπορεί να προχωρήσει. Τι χτυπητή ομοιό­τητα με τα μοντέρνα ροκ συγκροτήματα! Τα ντραμς εί­ναι πάντα στο κέντρο της σκηνής, συνήθως υπερυψω­μένα, πίσω από τον κύριο τραγουδιστή. Χωρίς το άτομο που παίζει τα ντραμς (ή σε πολλές περιπτώσεις τον κι­θαρίστα που παίζει τη μπάσα κιθάρα), το ροκ συγκρό­τημα παύει να υπάρχει. Η Deren γράφει:

«Το βάρος της ενοποίησης εκείνων που συμμε­τέχουν σε μια ομοιογενή ομάδα πέφτει επάνω στο άτομο που παίζει τα ντραμς. Ο παλμός είναι εκείνος που πετυχαίνει τη σύντηξη των πενήντα ή περισσό­τερων ατόμων σε ένα σώμα, κάνοντάς τους να κινού­νται σαν ένας άνθρωπος, σαν να είχαν δεθεί όλα αυ­τά τα κορμιά με το νήμα ενός μοναδικού παλμού, ενός παλμού που χτυπάει... προκαλώντας το σώμα να κουνηθεί με κυματοειδείς κινήσεις που αρχίζουν από τους ώμους, κατεβαίνουν στην πλάτη, στη μέση και τα πόδια» (Divine Horseman — The Living Gods of Ηaiti, σελ. 235)

Ο Leonard Seidel λέει ότι αυτή η περιγραφή είναι ένας αξιοσημείωτος παραλληλισμός με αυτό που συμβαίνει στις συναυλίες του μοντέρνου ροκ. Αρκεί σε κάποιον να δει μια βιντεοσκόπηση του ακροατηρίου για να πεισθεί. Οι πράξεις των ακροατών θα έδιναν την εντύπωση στον παρατηρητή ότι ένα είδος κατάληψης έχει λάβει χώρα. Είναι τα ντραμς και ο παλμός των ντραμς αυτός καθ' αυ­τός που είναι η ιερή μουσική (Divine Horseman- The Living  Gods  of  Haiti, σελ. 244-246).

Η Pearl Primus, διακεκριμένη για την ειδίκευσή της επάνω στους χορούς βουντού, είπε:

«Ο ντραμίστας παίζει αδιάκοπα έναν τρομακτι­κά δυνατό ρυθμό και παλμό, ο οποίος πολύ εύκολα κάνει κατάληψη των ευαίσθητων πτυχών των λα­τρευτών. Οι παρατηρητές λένε ότι τα ίδια τα ντραμς είναι ικανά να μεταφέρουν ένα άτομο από ένα μέρος σ' ένα άλλο μέρος που είναι εύκολο για τη θεότητα (loa) να κάνει κατάληψη των σωμάτων — αφού το ανυπεράσπιστο άτομο σφυροκοπείται από κάθε χτύπημα, καθώς ο ντραμίστας μεταφέρει το παλμό τής θεότητας (loa) μέσα στο κεφάλι του: Το άτομο υποτάσσεται με κάθε τονισμένο παλμό σαν να πέ­φτει επάνω στο κρανίο του η μπαγκέτα των ντραμς. Αναπηδάει σε όλο τον χώρο, αρπάζοντας τυφλά τα τεντωμένα χέρια που προσπαθούν να τον κρα­τήσουν» (Διάλεξη, Mount Holyοκe College, Holyοκe, Massachusetts, Mary Ε .WοοΙey Ηall,1953)

«Το να υποστηρίξει κανείς ότι οι μόνες ρίζες τού ροκ είναι η αφρικανική μουσική των τελετουργιών βου-ντού είναι παραπλανητικό και λιγότερο από τίμιο. Μια προσεκτική μελέτη τής ροκ μουσικής θα μας αποκαλύ­ψει ότι είναι κάτι πιο πολύπλοκο απ' αυτό. Εντούτοις, το να αρνηθεί κανείς ότι υπάρχει έστω και κάποια σχέ­ση με τις τελετουργίες τού παγανισμού και του βουντού είναι και αυτό παραπλανητικό και ανέντιμο. Δεν μπορούμε να αποδείξουμε τελείως ότι ένα στυλ ρυθμού ή παλμού είναι κακό. Αυτό όμως που είναι σίγουρο και πολύ σημαντικό είναι η ιστορική απόδειξη ότι η δαιμονι­κή δραστηριότητα έχει παρατηρηθεί σε σχέση με τελε­τές όπου τα ντραμς και ο παλμικός ρυθμός είχαν πρω­ταρχική θέση» (Leonard Seidel, Face the Μυsic (Contemporary Church Music on Trial, 1988, σελ. 34-42).

Η σχέση μεταξύ ροκ και βουντού έχει επισημανθεί επίσης και από άπιστους μουσικούς. Ο Ρόκι (Kwasi Dzidzornu ), ντραμίστας των Rolling Stones συνάντησε τον Jimi  Hendrix στο Λονδίνο και του είπε ότι η μουσική του έχει συγγένεια με τη μουσική βουντού. Ακούστε τι αναφέρεται στη βιογραφία του Jimi Hendrix :

«Ο πατέρας τού Roki ήταν ιερέας και αρχηγός των ατόμων που παίζουν ντραμς σ' ένα χωριό στη Γκάνα, στη Δυτική Αφρική. Ένα από τα πρώτα πράγ­ματα που ρώτησε ο Roki στον Jimi ήταν από πού είχε πάρει αυτό τον ρυθμό βουντού. Ο Roki  τού εξήγησε ότι πολλούς από τους ρυθμούς που παίζει ο Jimi  στην κιθάρα του ήσαν οι ίδιοι ρυθμοί που έπαιζε και ο πα­τέρας του σε τελετές βουντού. Ο τρόπος με τον οποίο ο Jimi  χόρευε στους ρυθμούς τής κιθάρας του θύμιζε στον Roki τελετουργικούς χορούς στους ρυθ­μούς που ο πατέρας του έπαιζε στον Οξούν, τον θεό τής βροντής και του κεραυνού. Η λειτουργία ονομαζόταν βουντουσί» (David Henderson, 'Scuse Me While I Κiss the Sky, σελ. 250-251).

Απ' όσα μέχρι τώρα παραθέσαμε γίνεται φανερό ότι ο «θεός» που έδωσε το ροκ εν ρολ στην ανθρωπότητα και κατ' επέκταση και στους PETRA, που ισχυρίζονται ότι «ο Θεός σού έδωσε το ροκ εν ρολ», αλλά και σε άλλα τέτοιου είδους συγκροτήματα, δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό τού Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, τον Άγιο Θεό τής Βίβλου. Αλλά είναι προφανώς ο εχθρός τού αν­θρώπου, ο διάβολος, που είναι πίσω από την εφεύρεση αυτού του στυλ τής μουσικής και που σκοπός του είναι η καταστροφή του ανθρώπου. Ο διάβολος καθόρισε τους κανόνες αυτής της μουσικής, γνωρίζοντας τις επιρροές που θα είχε επάνω στους ανθρώπους. Μια απλή ματιά στη ζωή των αστέρων τής ροκ μουσικής μάς δεί­χνει πόσο καταστροφική ήταν η επιρροή τής μουσική αυτής επάνω τους (βλ. το βιβλίο του Gary Herman Ροκ Βαβυλώνα, Νέα Σύνορα-Λιβάνη).

 Γίνεται δε φανερό ότι, ο απ' αρχής ανθρωποκτόνος διάβολος είναι εκείνος ο οποίος έσπρωξε τους αστέρες τής ροκ (α) στον αλκοολισμό (Eric Burdon, Bon Scott, Janis Joplin, Jerry Lee Lewis, Jim Morrison, Alice Cooper, Jimi Hendrix και πολλούς άλλους), (β) στα ναρκωτικά (Mick Jagger, Keith Richard, Jimi Hendrix, Brian Jones, Bob Marley Lou Reed, Sid Vicious και πολλούς άλλους), (γ) στη σεξουαλική διαστροφή (Mick Jagger, David Bowie, Klaus Nomi, Simons και πολλούς άλλους) (δ) στην αυτοκατα­στροφή και την αυτοκτονία (Kurt Cobain, Pete Ham, Danny Rapp, Rony Storme, Sid Vicious...). Ο μέσος όρος ηλι­κίας των ατόμων αυτής της κατηγορίας που πέθαναν εί­ναι περίπου 30 ετών. Υπήρχαν βέβαια και παλαιότεροι κλασικοί μουσικοί, οι οποίοι είχαν μια άσωτη ζωή, αλλά προσπαθούσαν να την κρύψουν και όχι να τη διαφη­μίσουν. Δεν πρόβαλλαν, όμως, τη ζωή τους, ώστε να γί­νεται παράδειγμα και στους άλλους. Τον Ιούλιο του 1966, ο καλλιτέχνης της φολκ Donovan (πλήρες όνομα Donovan Leitch, ο οποίος κάποτε ανακηρύχτηκε ο Bob Dylan της Βρετανίας) καταδικάστηκε να καταβάλει πρό­στιμο διακοσίων πενήντα λιρών για κατοχή μαριχουά­νας. Ο δικαστής του είπε: «Θα ήθελα να έχετε στο νου σας ότι έχετε μεγάλη επιρροή στους νεαρούς κι αυτό σας επιφορτίζει με την ευθύνη να συγκρατείτε τον εαυ­τό σας» (Ροκ Βαβυλώνα, Gary Herman, σελ. 56).

Από τρεις βαρυσήμαντες περιοχές, λοιπόν: Την Ιστορία τις μελέτες των ειδικών και τις μαρτυρίες αυτών των ίδιων των πρωτεργατών τής μουσικής ροκ, μας έρ­χονται πληροφορίες και μας πείθουν για το ποιο ήταν το πνεύμα εκείνο που ενέπνευσε τους κανόνες τής ροκ.

Είναι, επίσης, φανερό απ' όσα είπαμε μέχρι τώρα ότι, δεν έχουν σχέση τα λόγια των τραγουδιών για την κακή επιρροή της μουσικής. Φανταστείτε τώρα τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει αυτή η μουσική αν προστεθούν και λόγια, κινήσεις και χειρονομίες, που προτρέπουν στη βία, στο σεξ, στα ναρκωτικά, στον σατανισμό; Και η ροκ μουσική, από τη γένεσή της κιόλας, διοχετεύει αυτές τις έννοιες, γιατί η μουσική αυτή ταιριάζει σε τέτοιου είδους ιδέες. Η ροκ μουσική είναι η κατάλληλη γλώσσα για τη διακίνηση μηνυμάτων βίας, σεξ, επανάστασης, αναρχίας, ναρκωτικών... Στον βωμό αυτής της μουσικής έχουν πεθάνει δεκάδες ροκ μουσικοί (από τη διεστραμμένη ζωή στην οποία η μουσική αυτή τους οδήγησε) και έχουν παρασυρθεί εκατομμύρια νέοι στα ναρκωτικά ή έχουν εισαχθεί στον κόσμο της λευκής και της μαύρης μαγείας ή έχουν διαπράξει τις μεγαλύτερες σεξουαλικές διαστροφές ή και όλα αυτά μαζί. Πόσες ζωές κατεστραμμένες εξαιτίας του ροκ!...

Μερικοί νέοι, και μεγαλύτεροι, επιμένουν να πι­στεύουν ότι αυτή η μουσική μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στη λατρεία τού Θεού και σαν εργαλείο για τον ευαγγελισμό των νέων, αν εκχριστιανιστεί, δηλαδή αν μπουν χριστιανικά λόγια. Αποδέχονται, λοιπόν, ότι η ροκ είναι ουδέτερη και ότι απλώς τα λόγια θα την κάνουν να είναι Χριστιανική ή όχι. Αυτή, όμως, η αντίληψη, μετά απ' όσα είπαμε, δεν στέκει.

Ο Derek Taylor, πρώην μάνατζερ των Beatles είπε γι' αυτούς:

«Είναι εντελώς αντίχριστοι. Θέλω να πω κι εγώ είμαι αντίχριστος, αλλά εκείνοι είναι τόσο αντίχριστοι που με σοκάρουν, πράγμα που δύσκολα μπορεί να γί­νει» (Saturday Evening Post, August 8,1964). Το 1966, ο John Lenon είπε στη δημοσιογράφο Maureen Cleave της Evening Standard του Λονδίνου:

«Ο χριστιανισμός θα εξαφανιστεί, θα χαθεί, θα συρρικνωθεί. Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω γι' αυτό. Έχω δίκαιο, και το μέλλον θα το αποδείξει. Οι Beatles είναι πιο δημοφιλείς από τον Ιησού σήμε­ρα. Λεν ξέρω ποιος θα φύγει πρώτος: το rock'n roll  ή ο χριστιανισμός».

Όπως βλέπουμε, ο Lenon, που ο μάνατζερ του τον ονόμασε αντίχριστο, αντιπαραθέτει ξεκάθαρα το ροκ απέναντι στον Χριστιανισμό σαν δύο πράγματα αντίθετα το ένα με το άλλο. Αυτή και μόνον η απόδειξη θα έφτανε για να μη πει κανείς τίποτε περισσότερο. Χρειαζόμαστε, μήπως, κι άλλες αποδείξεις; Τέτοιες ασφαλώς υπάρ­χουν, και μάλιστα πάρα πολλές.

Εντούτοις, υπάρχουν Χριστιανοί που προσπαθούν να παντρέψουν τη ροκ με το Ευαγγέλιο. Το ροκ δεν εξαγνίζεται. Ακούστε τι λέει η Lita Ford στη Los Angels  Times, 1988:

«Άκου, το ροκ εν ρολ δεν είναι εκκλησία. Είναι μια βρόμικη δουλειά. Πρέπει να είσαι κι εσύ βρόμικος. Αν είσαι «καλούλης, καλούλης» δεν μπορείς να το τραγουδήσεις ούτε να το παίξεις».

Οι άνθρωποι της κοσμικής ροκ θεωρούν τη μουσική τους διαβολική (Little Richard, David Bowie,  κ. ά.), αλλά και ασυμβίβαστη με το Ευαγγέλιο. Και όμως, υπάρχουν σήμερα Χριστιανοί που υποστηρίζουν ακριβώς το αντί­θετο! Και μας προσφέρουν... «χριστιανικό» ροκ !!!

Οι ίδιοι οι κοσμικοί ροκ τραγουδιστές, η επιστήμη, η Ιστορία και τα θύματα της ροκ μουσικής μάς διδάσκουν ότι αυτός που έδωσε το ροκ στην ανθρωπότητα δεν εί­ναι ο Θεός που λατρεύουμε, αλλά —όπως καθαρά είδα­με—ο εχθρός των ψυχών μας, ο διάβολος. Και εφόσον είναι έτσι, πώς μπορούμε να λατρεύουμε τον Θεό με ροκ εν ρολ; Πρέπει, λοιπόν, ο Χριστιανός «να διακρίνει τα διαφέροντα» και να πάρει θέση. Δεν είναι όλα για κατα­νάλωση. Δεν δεχόμαστε αβασάνιστα ακόμα κι εκείνο που έχει την ετικέτα «Χριστιανικό». Διαβάζουμε στην Α' Θεσ­σαλονικείς 5/21:

«Όλα να τα δοκιμάζετε (να τα εξετάζετε), το κα­λό να κατέχετε. Από κάθε είδους κακό να απέχετε». Μας προτρέπει ο Θεός όχι να τα δοκιμάζουμε με την έννοια να τα πράττουμε, αλλά να τα περνάμε όλα από τη δοκιμασία τής εξέτασης του λόγου τού Θεού, ώστε να δούμε αν αντέχουν σ' αυτή την εξέταση. Στην Α' Ιωάννη 4/1 ακούμε τα λόγια:

«Αγαπητοί, μη πιστεύετε σε κάθε πνεύμα, αλλά δοκιμάζετε τα πνεύματα αν είναι από τον Θεό».

Αν μ' αυτό τον τρόπο εξετάζουμε τα πράγματα, είναι σίγουρο ότι ο Θεός θα μας φυλάξει από κακοτοπιές και θα μας χαρίσει μια ευλογημένη και πλούσια πνευματική ζωή για τη δόξα Του.

                                                                                     Κώστας Παναγιωτίδης
                                                                                     Νοσηλευτής - Εκπαιδευτικός
                                                                                     Περιστέρι Αττικής

Πηγή: http://www.oikogeneia.org/Rock_music_2.htm

Βιβλιογραφία

1.  Gary Herman, Ροκ Βαβυλώνα, εκδ. Νέα Σύνορα-Λιβάνη
2.  Charles White, The Life and Times of Little Richard. Editions: Paperback (Pocket Books, September 1, 1985),
3.  The Dallas Morning news, Oct. 29, 1978
4.  Rolling Stones  Μagazine,  Feb. 12, 1976.
5.  Simon & Schuster, The Closing of the American Μind, 1987
6.  Τhe  triumph of  Vulgarity, 1987
7.  Maya Deren, Divine Horseman--The Living Gods of Haiti, New Paltz: McPherson & Co., 1953,
8.  Διάλεξη, Mount Holyοκe College, Holyοκe, Massachusetts, Mary Ε .WοοΙey Ηall,1953
9.  Leonard J. Seidel, Face the Music: Contemporary Church Music on Trial, 1988,
10. David Henderson, “'Scuse Me While I Κiss the Sky”
11. Saturday Evening Post, August 8,1964

                                                                                         

Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου 2011

"...η υμνωδία πρέπει να αποφέρει μαρτυρία και μακαρία ειρήνη στο μυαλό, ταπείνωση και αφιέρωση, διότι η ψυχή δεν είναι ελεύθερη λαθών και βρίσκει μεγαλύτερη ευχαρίστηση στην υμνωδία παρά στα λόγια, αυτό είναι βδέλυγμα στον Θεό όταν ένας ύμνος γίνεται χάριν των ακροατών παρά για τη δόξα του..." αγία Μπριτζίτε της Σουηδίας (1303-1373), "Αποκαλύψεις", κεφ. 4ο
Π.Δ. -Δημοτική- ΓΕΝΕΣΗ Π.Δ. -Δημοτική- ΕΞΟΔΟΣ Π.Δ. -Δημοτική- ΛΕΥΙΤΙΚΟΝ Π.Δ. -Δημοτική- ΑΡΙΘΜΟΙ Π.Δ. -Δημοτική- ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟΝ Π.Δ. -Δημοτική- ΙΗΣΟΥΣ ΤΟΥ ΝΑΥΗ Π.Δ. -Δημοτική- ΚΡΙΤΑΙ Π.Δ. -Δημοτική- ΡΟΥΘ Π.Δ. -Δημοτική- ΣΑΜΟΥΗΛ Α Π.Δ. -Δημοτική- ΣΑΜΟΥΗΛ Β Π.Δ. -Δημοτική- ΒΑΣΙΛΕΩΝ Α Π.Δ. -Δημοτική- ΒΑΣΙΛΕΩΝ Β Π.Δ. -Δημοτική- Α ΧΡΟΝΙΚΩΝ Π.Δ. -Δημοτική- Β ΧΡΟΝΙΚΩΝ Π.Δ. -Δημοτική- ΕΣΔΡΑΣ Π.Δ. -Δημοτική- ΝΕΕΜΙΑΣ Π.Δ. -Δημοτική- ΕΣΘΗΡ Π.Δ. -Δημοτική- ΙΩΒ Π.Δ. -Δημοτική- ΨΑΛΜΟΙ Π.Δ. -Δημοτική-ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ Π.Δ. -Δημοτική- ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ Π.Δ. -Δημοτική- ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ Π.Δ. -Δημοτική- ΗΣΑΙΑΣ Π.Δ. -Δημοτική- ΙΕΡΕΜΙΑΣ Π.Δ. -Δημοτική- ΘΡΗΝΟΙ Π.Δ. -Δημοτική- ΙΕΖΕΚΙΗΛ Π.Δ. -Δημοτική- ΔΑΝΙΗΛ Π.Δ. -Δημοτική- ΩΣΗΕ Π.Δ. -Δημοτική- ΙΩΗΛ Π.Δ. -Δημοτική- ΑΜΩΣ Π.Δ. -Δημοτική- ΑΒΔΙΟΥ Π.Δ. -Δημοτική- ΙΩΝΑΣ Π.Δ. -Δημοτική- ΜΙΧΑΙΑΣ Π.Δ. -Δημοτική- ΝΑΟΥΜ Π.Δ. -Δημοτική- ΑΒΒΑΚΟΥΜ Π.Δ. -Δημοτική- ΣΟΦΟΝΙΑΣ Π.Δ. -Δημοτική- ΑΓΓΑΙΟΣ Π.Δ. -Δημοτική- ΖΑΧΑΡΙΑΣ Π.Δ. -Δημοτική- ΜΑΛΑΧΙΑΣ Δευτ/κά Π.Δ. ΣΟΦΙΑ ΣΟΛΟΜΩΝΤΟΣ Δευτ/κά Π.Δ. ΣΟΦΙΑ ΣΕΙΡΑΧ Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΙΣΑΓΩΓΉ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 01 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 02 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 03 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 04 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 05 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 06 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 07 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 08 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 09 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 10 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 11 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 12 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 13 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 14 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 15 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 16 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 17 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 18 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 19 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 20 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 21 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 22 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 23 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 24 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 25 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 26 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 27 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 28 Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΑΞΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΓΑΛΑΤΑΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΦΕΣΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΦΙΛΙΠΠΗΣΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΚΟΛΟΣΣΑΕΙΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΤΙΤΟΝ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΦΙΛΗΜΟΝΑ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΑΚΩΒΟΥ Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΕΤΡΟΥ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Α Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Β Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ Γ Κ.Δ. -Δημοτική- ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΟΥΔΑ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ ΕΙΣΑΓΩΓΉ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΙΩΑΝΝΗ Κ.Δ. -Δημοτική- THE READER Κ.Δ. -Δημοτική- Ο ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ