Κείμενα αναγνώσιμα αδιαλείπτως στους αιώνες είναι μόνο τ’ αλφαβητικά. Το αλφάβητο, το μόνο φθογγικό γραμματάριο, επινοήθηκε για τα πρώτα αδιαλείπτως αναγνώσιμα κείμενα. τα άλλα κείμενα, τα προαλφαβητικά, ή δεν διαβάστηκαν καθόλου ή, όσα διαβάστηκαν, διαβάστηκαν με πολλή δυσκολία και ανεπαρκώς, όπως η αχαϊκή συλλαβική γραφή, και δεν είναι τίποτε πέρα από σεκρετάριες σημειώσεις αποθηκευτικές. τ’ αδιαλείπτως στους αιώνες αναγνώσιμα αλφαβητικά κείμενα της προ Χριστού εποχής είναι μόνο εβραϊκά, ελληνικά, και λατινικά. όλα τα κείμενα όλων των άλλων εθνών της γης είναι της μετά Χριστόν εποχής.
Για τα εβραϊκά κείμενα, που είναι τ’ αρχαιότερα όλων των κειμένων της ανθρωπότητος, επινοήθηκε το αλφάβητο, που έπειτα δόθηκε στους γύρω Σημίτες και Χαμίτες, μεταξύ των οποίων και οι Φοίνικες˙ οι Φοίνικες το έδωσαν στους Έλληνες, οι Έλληνες στους Ρωμαίους, κι έπειτα Έλληνες και Ρωμαίοι μαζί σ’ όλη την ανθρωπότητα. Σήμερα με το αλφάβητο γράφει όλη η ανθρωπότης εκτός από τοὺς Ινδοὺς τους Κινέζους και τους Ινδοκινέζους. Αρχαιότερα κείμενα της ανθρωπότητος είναι 15 βιβλία της Π. Διαθήκης, 9 ιστορικά και 6 ποιητικά, ήτοι του ΙΕ π.Χ. αιώνος τα τρία του Μωϋσή Γένεσις, Νόμος ( = Έξοδος + Λευϊτικόν + Αριθμοί), και Δευτερονόμιον, του ΙΒ αιώνος τα δύο Ιησούς και Κριταί, και του ΙΑ τα τέσσερα ιστορικά Δάν ( = Κρ 17-18), Βενιαμίν ( = Κρ 19-21), Ρούθ, και Βασιλεία Δαυίδ ( =Α - Β Βασιλειών), και τα 6 ποιητικά Ψαλμοί (μόνον οι 100), Ιώβ, Παροιμίαι, Σοφία ( =Πρμ 1-9), Εκκλησιαστής, Άσμα .
Μετά τα παραπάνω 15 βιβλία της Π. Διαθήκης δεύτερα χρονικώς κείμενα της ἀνθρωπότητος είναι τα ελληνικά Ομηρικά Έπη Ιλιάς και Οδύσσεια, του ΙΑ π.Χ. αιώνος.
Τα υπόλοιπα βιβλία της Π. Διαθήκης γράφτηκαν από τον Θ π.Χ. αιώνα μέχρι τον Ε (424 π.Χ.).
τα υπόλοιπα ελληνικά κείμενα γράφτηκαν από τον Θ΄ π.Χ. αιώνα κι έπειτα.
Αρχαιότερα σῳζόμενα λατινικά κείμενα είναι τα έργα του Πλαύτου, γραμμένα ανάμεσα στα έτη 220 ‑ 180 π.Χ. τα υπόλοιπα λατινικά είναι νεώτερα.
Από το 300 μ.Χ. αρχίζουν τα συριακά και τ’ άλλα χριστιανικά κείμενα πλην των ελληνικών και λατινικών, ήτοι συριακά, κοπτικά, αραβικά, αιθιοπικά, αρμενικά, γεωργιανά, γοτθικά, περσικά, και σλαβονικά, όλα χριστιανικά. Νεώτερα κι ἀπ’ αυτά είναι τα μωαμεθανικά αραβικά, και τα ειδωλολατρικά ινδικά, κινεζικά, ινδοκινεζικά, ιαπωνικά, κορεατικά, και παλαιοαμερικανικά, γραμμένα χρονικώς με τη σειρά που τ’ ἀπαριθμώ από τον Ζ΄ μέχρι το ΙΕ΄ αιώνα.
Αισθάνομαι πολλή χαρά και ικανοποίηση και καύχηση που οἱ άνθρωποι του θεού και της Βίβλου είναι εκείνοι που έδωσαν στην ανθρωπότητα τα γράμματα και δρομολόγησαν τις επιστήμες, κι αυτό μόνο σαν πάρεργό τους˙ διότι το έργο της αποστολής των είναι άλλο και πολύ υψηλότερο
Για τα εβραϊκά κείμενα, που είναι τ’ αρχαιότερα όλων των κειμένων της ανθρωπότητος, επινοήθηκε το αλφάβητο, που έπειτα δόθηκε στους γύρω Σημίτες και Χαμίτες, μεταξύ των οποίων και οι Φοίνικες˙ οι Φοίνικες το έδωσαν στους Έλληνες, οι Έλληνες στους Ρωμαίους, κι έπειτα Έλληνες και Ρωμαίοι μαζί σ’ όλη την ανθρωπότητα. Σήμερα με το αλφάβητο γράφει όλη η ανθρωπότης εκτός από τοὺς Ινδοὺς τους Κινέζους και τους Ινδοκινέζους. Αρχαιότερα κείμενα της ανθρωπότητος είναι 15 βιβλία της Π. Διαθήκης, 9 ιστορικά και 6 ποιητικά, ήτοι του ΙΕ π.Χ. αιώνος τα τρία του Μωϋσή Γένεσις, Νόμος ( = Έξοδος + Λευϊτικόν + Αριθμοί), και Δευτερονόμιον, του ΙΒ αιώνος τα δύο Ιησούς και Κριταί, και του ΙΑ τα τέσσερα ιστορικά Δάν ( = Κρ 17-18), Βενιαμίν ( = Κρ 19-21), Ρούθ, και Βασιλεία Δαυίδ ( =Α - Β Βασιλειών), και τα 6 ποιητικά Ψαλμοί (μόνον οι 100), Ιώβ, Παροιμίαι, Σοφία ( =Πρμ 1-9), Εκκλησιαστής, Άσμα .
Μετά τα παραπάνω 15 βιβλία της Π. Διαθήκης δεύτερα χρονικώς κείμενα της ἀνθρωπότητος είναι τα ελληνικά Ομηρικά Έπη Ιλιάς και Οδύσσεια, του ΙΑ π.Χ. αιώνος.
Τα υπόλοιπα βιβλία της Π. Διαθήκης γράφτηκαν από τον Θ π.Χ. αιώνα μέχρι τον Ε (424 π.Χ.).
τα υπόλοιπα ελληνικά κείμενα γράφτηκαν από τον Θ΄ π.Χ. αιώνα κι έπειτα.
Αρχαιότερα σῳζόμενα λατινικά κείμενα είναι τα έργα του Πλαύτου, γραμμένα ανάμεσα στα έτη 220 ‑ 180 π.Χ. τα υπόλοιπα λατινικά είναι νεώτερα.
Από το 300 μ.Χ. αρχίζουν τα συριακά και τ’ άλλα χριστιανικά κείμενα πλην των ελληνικών και λατινικών, ήτοι συριακά, κοπτικά, αραβικά, αιθιοπικά, αρμενικά, γεωργιανά, γοτθικά, περσικά, και σλαβονικά, όλα χριστιανικά. Νεώτερα κι ἀπ’ αυτά είναι τα μωαμεθανικά αραβικά, και τα ειδωλολατρικά ινδικά, κινεζικά, ινδοκινεζικά, ιαπωνικά, κορεατικά, και παλαιοαμερικανικά, γραμμένα χρονικώς με τη σειρά που τ’ ἀπαριθμώ από τον Ζ΄ μέχρι το ΙΕ΄ αιώνα.
Αισθάνομαι πολλή χαρά και ικανοποίηση και καύχηση που οἱ άνθρωποι του θεού και της Βίβλου είναι εκείνοι που έδωσαν στην ανθρωπότητα τα γράμματα και δρομολόγησαν τις επιστήμες, κι αυτό μόνο σαν πάρεργό τους˙ διότι το έργο της αποστολής των είναι άλλο και πολύ υψηλότερο
