1) Κάποιος μπορεί να καταλάβει ότι η ζωή είναι μια εμπειρία, και ότι η ζωή με το Θεό πρέπει να είναι μια εμπειρία απόλαυσης μιας στενής σχέσης αγάπης, όπως την απολάμβαναν ο Αδάμ και η Εύα μέσα στον κήπο της Εδέμ (Γένεση α΄-β΄). Για το Χριστιανό, αυτό περιλαμβάνει τα όνειρα, τις οράσεις, τη φωνή του Θεού και την εμπειρία της ευσπλαχνικής καρδιάς Του προς αυτόν και προς τους άλλους (Πράξεις β:17 Α΄ Ιωάννου β:5).
2) Κάποιος μπορεί να αφήσει μια εμπειρία να τον οδηγήσει να ερευνήσει τη Γραφή για νέες αποκαλύψεις. Για παράδειγμα, η οραματική εμπειρία του Παύλου στο δρόμο της Δαμασκού (Πράξεις θ:1-19) είχε ως επακόλουθο τα τρία χρόνια στην αραβική έρημο (Γαλάτας α:15-18), όπου ρύθμισε τη θεολογία του βασισμένη στις νέες αποκαλύψεις που είχε λάβει από εκείνη την εμπειρία του στο δρόμο της Δαμασκού.
3) Κάποιος μπορεί να αφήσει μια εμπειρία να τον οδηγήσει για να εκζητήσει το Θεό με μετάνοια και βαθύτερη υπακοή. Για παράδειγμα, επειδή γνωρίζουμε, ότι η θεραπεία είναι μια διαθήκη υπό όρους (Έξοδος ιε:26), εάν κάποιος αρρώσταινε, θα ήταν σοφό να εκζητήσει τον Κύριο σχετικά με όποιες εντολές δεν υπακούει, οι οποίες φέρνουν αυτήν την ασθένεια επάνω του. Καθώς ο Θεός αποκαλύπτει το διάταγμα ή την εντολή, μπορεί να μετανοήσει και να θεραπευτεί (Ιάκωβος ε:14-16). Πραγματικά, κάθε υπόσχεση που μας έδωσε ο Θεός εξαρτάται από τις απαντήσεις μας στον (Ιεζεκιήλ λγ:13-16 Ιερεμίας ιη:7-10).
4) Ο Θεός χρησιμοποιεί εμπειρίες για να δοκιμάζει τις καρδιές μας για να βλέπει εάν υπάρχει εκεί πίστη. Ο Αβραάμ κλήθηκε να βάλει το γιο του σε έναν βωμό και να σηκώσει το μαχαίρι για να τον σκοτώσει υπακούοντας στο Θεό (Γένεση κβ:1-19). Ο Θεός δοκίμασε τους Ισραηλίτες δέκα φορές στην έρημο αλλά απέτυχαν σε κάθε δοκιμασία, επειδή δεν πίστευαν στο Θεό την ώρα της δοκιμασίας και δεν είχαν την πίστη του Θεού στη μέση της διαμάχης. Γι' αυτό ο Θεός είπε, ότι θα λάμβαναν την καταστροφή που περίμεναν (Αριθμοί ιδ:22-23, 27-28 Α΄ Κορινθίους ι:1-11). Μερικές από αυτές τις δοκιμασίες έφεραν τους Ισραηλίτες σε σημείο να πεθάνουν (δηλ. τρεις ημέρες χωρίς νερό - Έξοδος ιε:22).
5) Πρέπει κάποιος να εφαρμόσει την αρμόζουσα αντίληψη του νόμου της σποράς και του θερισμού (Γαλάτας ς:7) που είναι ότι, αφού σπείρεις βιβλική αλήθεια και πρακτικές στη ζωή σου, θα πρέπει να περιμένεις για λίγο για έναν θερισμό βιβλικών ευλογιών. Η εμπειρία του θερισμού δε θα είναι άμεση. Υπάρχει μια περίοδος αύξησης μεταξύ της σποράς και του θερισμού που μπορεί να πάρει αρκετά χρόνια, ακόμη και γενιές (π.χ. η αμαρτία 490 ετών να μην αφήσουν το έδαφος να αναπαυθεί κάθε έβδομο έτος συγκεντρώθηκε τελικά στη διάρκεια της ζωής του Αββακούμ, όταν οι Ισραηλίτες οδηγήθηκαν στην Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία για 70 έτη).
6) Εάν η εμπειρία της ζωής μας απαιτεί για να πεθάνουμε για την πίστη πρέπει να το κάνουμε συνεχίζοντας να πιστεύουμε στο Θεό! Αυτό είναι που έκαναν οι ήρωες της πίστης στο ενδέκατο κεφάλαιο της προς Εβραίους.
7) Μια εμπειρία μπορεί να οικοδομήσει την πίστη κάποιου. Για παράδειγμα, στο δρόμο προς τους Εμμαούς στο Λουκά κδ΄, οι απόστολοι βίωσαν μια συνομιλία με τον Ιησού (ίσως σε όραση - δεδομένου ότι εξαφανίστηκε αμέσως μετά το τέλος της ομιλίας του). Ο Ιησούς επανερμήνευσε τη Γραφή ρίχνοντας φως σε διάφορα εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης. Αυτό ανάγκασε τις καρδιές των αποστόλων να καίγονται μέσα τους (μια εμπειρία) και το αποτέλεσμα αυτής της εμπειρίας ήταν ότι η πίστη τους αυξήθηκε (εδ. 34). Άρχισαν να ομολογούν την εμπειρία τους με τους άλλους αποστόλους, αναγκάζοντας πιθανότατα την πίστη και των άλλων αποστόλων να αυξηθεί.
