Αγ. Πολυκάρπου Σμύρνης -Προς Φιλιππισίους-

     ῾Ο Πο­λύ­καρ­πος καί οἱ πρε­σβύ­τε­ροι πού εἶ­ναι μα­ζί του πρός τήν ᾿Εκ­κλη­σί­α τοῦ Θε­οῦ πού πα­ροι­κεῖ στο­ύς Φι­λίπ­πους. ἄς πλη­θυν­θοῦν σέ σᾶς τό ἔ­λε­ος καί ἡ εἰ­ρή­νη ἀ­πό τόν παν­τοκρά­το­ρα Θεό καί τόν ᾿Ι­η­σοῦ Χρι­στό τό σωτῆ­ρα μας.

 -------------------------------------------------------------------------------------------------------

     Οὔ­τε ἐ­γώ οὔ­τε ἄλ­λος σάν ἐ­μέ­να μπο­ρεῖ νά συγ­κρι­θῆ στή σο­φί­α μέ τό μα­κά­ριο Παῦ­λο πού ἦλ­θε στόν τό­πο σας πα­λαι­ό­τε­ρα ὁ ἴ­διος καί δί­δα­ξε μ᾿ ἄ­κρί­βεια καί βε­βαι­ό­τη­τα τό λό­γο τῆς ἀ­λή­θε­ί­ας καί κα­τό­πιν ὄν­τας μα­κριά ἔ­γρα­ψε σέ σᾶς ἐ­πι­στο­λές. Σ᾿ αὐ­τές ἄν ἐγ­κύ­πτε­τε θά μπο­ρεῖ­τε νά ο­ί­κο­δο­μη­θῆ­τε στήν πί­στι πού σᾶς δό­θη­κε. ῾Η πί­στι εἶ­ναι ἡ μη­τέ­ρα ὅ­λων μας. Τήν ἀ­κο­λου­θεῖ ἡ ἐλ­πί­δα. Καί προ­πομ­πός της εἶ­ναι ἡ ἀ­γά­πη στό Θεό καί τό Χρι­στό καί τόν πλη­σί­ον. ῞Ο­ποι­ος βρί­σκε­ται μέ­σα σ᾿ αὐ­τά, ἐκ­πλη­ρώ­νει ὅ­λην τήν ἐν­το­λή τῆς δι­και­ο­σύ­νης· δι­ό­τι ἐ­κεῖ­νος πού ἔ­χει ἀ­γά­πη εἶ­ναι μα­κριά ἀ­πό κά­θε ἁ­μαρ­τί­α.

      ᾿Αρχή δέ πάν­των χα­λε­πῶν φυ­λαρ­γυ­ρί­α. Ξέ­ρον­τας, λοι­πόν,  ὅ­τι τί­πο­τα δέν ἔ­χο­με φέρει μα­ζί μας στόν κό­σμο αὐ­τό, ἀλλ᾿ οὔ­τε καί τί­πο­τα δέ θά μπο­ρέ­σου­με νά πά­ρο­με μα­ζί μας ὅ­ταν θά φε­ύ­γου­με, ἄς ἁρ­μα­τω­θοῦ­με μέ  τά ὅ­πλα τῆς δι­και­ο­σύ­νης καί ἄς μά­θου­με τόν ἑ­αυ­τό μας πρῶ­τα νά βα­δί­ζου­με στήν ἐν­το­λή τοῦ Κυ­ρί­ου. ῎Ε­πει­τα ἄς δι­δά­ξου­με καί τίς γυναῖ­κες μας σύμ­φω­να μέ τήν πί­στι, ἀ­γά­πη καί τήν ἀ­γνό­τη­τα πού το­ύς δό­θη­κε, ὥ­στε νά εἶ­ναι ἀ­φω­σι­ω­μέ­νες στο­ύς ἄν­δρες τους μέ­σα σέ κά­θε ἀ­λή­θεια καί νά ἀ­γα­ποῦν το­ύς πάν­τες μέ­σα σέ κά­θε ἐγ­κρά­τεια, καί τά τέ­κνα τους νά τά μορ­φώ­νουν στό φό­βο τοῦ θε­οῦ. Τίς χῆ­ρες νά τίς δι­δά­σκε­τε νά σω­φρο­νοῦν στό ἔ­δα­φος τῆς πί­στε­ως τοῦ Κυ­ρί­ου, νά γνοι­ά­ζον­ται ἀ­κα­τάπαυ­στα γιά ὁ­λους, νά στέ­κον­ται μα­κριά ἀ­πό κά­θε δι­α­βο­λή, κα­τα­λα­λιά, ψευ­δο­μαρ­τυ­ρί­α, φυ­λαρ­γυ­ρί­α καί κά­θε ἄλ­λο κα­κό, ξέ­ρον­τας ὅ­τι ἀ­πο­τε­λοῦν θυ­σι­α­στή­ριον τοῦ Θε­οῦ, ὁ ὁ­ποῖος ὅ­λα τά ἐ­ξε­τά­ζει μέ λε­πτο­λο­γί­α καί τί­πο­τε δέν τοῦ ξε­φε­ύ­γει το­ύς λο­γι­σμο­ύς οὔ­τε ἀ­πό τά νο­ή­μα­τα οὔ­τε ἀ­πό τά κρυ­πτά τῆς καρ­δί­ας
------------------------------------------------------------------------------------------------

     Σᾶς πα­ρα­κα­λῶ, λοι­πόν, ὅ­λους νά πειθαρ­χῆ­ται τῷ λό­γῳ τῆς δι­και­ο­σύ­νης καί νά ὑ­πο­μέ­νε­τε ὅ­λην τήν ὑ­πο­μο­νή, πού τήν εἴ­δα­τε μέ τά μά­τια σας ὄ­χι μό­νο στά πα­ρα­δε­ίγ­μα­τα τῶν μα­κα­ρί­ων ᾿Ι­γνα­τί­ου, Ζω­σί­μου καί Ρο­ύ­φου, ἀλ­λά καί σέ ἄλ­λων δι­κῶν σας καί στόν ἴ­διο τόν Παῦ­λο καί στο­ύς λοι­πο­ύς ᾿Α­πο­στό­λους· ἔ­χον­τας τήν πε­πο­ί­θη­σι ὅ­τι ὅ­λοι αὐ­τοί οὐκ εἰς κε­νόν ἔ­δρα­μον, ἀλ­λά μέ­σα στήν πί­στι καί τή δι­και­ο­σύ­νη καί ὅ­τι τώ­ρα βρί­σκον­ται στόν τό­πο πού ἄ­ξι­ζαν κοντά στόν Κύ­ριο, μέ τόν ὁ­ποῖ­ο συ­νέ­πα­θαν. Δι­ό­τι δέν ἀ­γά­πη­σαν τόν αἰ­ῶ­να αὐ­τό, ἀλ­λά τόν Κύ­ριο πού πέ­θα­νε γιά μᾶς καί ὁ Θε­ός τόν ἀ­νέ­στη­σε.